"Pandemonium" Lauren Oliver.

Dzień dobry!

Witam Was w niedzielę! Przedostatnią wolną niedzielę... O jeju, jak te wakacje szybko przeleciały. :o No tak, narzekać można cały czas, ale recenzja sama się nie napisze. :p Dziś opowiem Wam o książce, która jest drugą częścią trylogii. O książce, która już drugi raz przeniosła mnie do świata gdzie [miłość] to choroba. Zapraszam na "Pandemonium" autorstwa Lauren Oliver. 

Autor: Lauren Oliver.

Wydawnictwo: Otwarte.

Strony: 376.

Lena żyje w świecie, w którym [miłość] uznano za niebezpieczną chorobę, a ludzie poddawani są zabiegowi, po którym już nigdy nie będą mogli kochać. Tuż przed operacją dziewczyna zakochuje się w Aleksie. Ich wspólna ucieczka kończy się tragicznie... Wśród dymu i płomieni Lena widzi twarz ukochanego po raz ostatni. Zrozpaczona przystępuje do ruchu oporu, by walczyć o wolność i [miłość]. Na jej drodze staje tajemniczy Julian.
Czy można pokochać największego wroga?

Zupełnie nie wiem czy jest książka, która swoją oryginalnością można porównać do pierwszej książki. "Delirium" było wspaniałą książką, o której zapomnieć się nie da. Zakończenie po prostu mnie zwaliło z nóg i zaczęłam myśleć o kolejnej części. Dopiero teraz miałam możliwość ją przeczytać. I nie zawiodłam się. 

Muszę jednak przyznać, że druga część ustępuje pierwszej i jest nieco gorsza, ale to nie oznacza, że mi się nie podobała. Przeciwnie. Akcja pędziła i zaskakujące wydarzenia i nowe postacie oraz miejsca akcji nadały książce inny rytm i zupełnie inny schemat. "Delirium" zachwyciło mnie, ale pochłonęło mnie całkowicie po kilkunastu rozdziałach. Kolejna część od pierwszej strony wciąga i nie pozwala oderwać się czytelnikowi. Mimo zupełnie innego stylu narracji i sposobu w jaki autorka nakreśla dalsze losy Leny idzie się szybko odnaleźć, choć na początku, po pierwszym lub drugim rozdziale, można mieć z tym problem. 

Zauważyłam, że w drugiej książce nie było schematu. Co okazało się wielkim plusem, bo oczywiście nie wiedziałam co będzie się działo. Przewracałam szybko kartki i zauważyłam, że pani Oliver stopniowała napięcie.to tak jak rozpędzający się rower na górce - powoli, coraz szybciej, szybciej aż rower zatrzymuje się na płocie, co w tym porównaniu oznacza niesamowity punkt kulminacyjny. Samo zakończenie książki było dla mnie dużym zaskoczeniem, a sposób w jaki napisała to autorka po prostu wbił mnie w fotel. Bardzo dobrze napisane były opisy różnych miejsc, opisy walk, wyglądu postaci. Nie były za długie, ani za krótkie i nie przeszkadzały w całości tekstu.

Jako, że czasem trzeba ponarzekać (tyle, że tu nie ma prawie na co...) to wspomnę o bohaterach. W tej części poznajemy wiele nowych postaci, które zdobyły moją sympatię, tak szybko jak się pojawiły. Podobało mi się to, że były nieidealne, realistyczne i charakterne. Każda z nich czymś się wyróżniała, nie były 'płaskie'. Bohaterem, na którego mogę trochę ponarzekać była Lena. Ale to nie tak, że w tej części po prostu mi się nie podobała. Nie. Była silnie zarysowaną postacią ze swoimi celami i jasno przedstawionymi poglądami. Lecz były nieliczne momenty, w których mnie irytowała. Tak lekko, ale jednak. 

Historia miłości ukazana w tej trylogii jest bardzo oryginalna i mało banalna. W tej części autorka kontynuuje niesamowite losy bohaterów, a wątek miłości dalej się rozwija. Myślę, że to jest ten punkt, który przyciąga najwięcej czytelników, a zwłaszcza czytelniczek. Walka o miłość i wolność. Mnie ten pomysł spodobał się bardzo od samego początku i z chęcią sięgnę po kolejny, już ostatni tom. 

Moja ocena: 5/6.

_____________

Wyzwania: OkładkoweLove oraz Klucznik. (banerki ->)

Jeśli nie czytaliście jeszcze pierwszej części tej trylogii, a chcecie poznać moją opinię na jej temat w całości to zapraszam do przeczytania mojej recenzji tutaj -> klik. :)

Do następnego, Marta! :)