"Love, Rosie" Cecelia Ahern.

Cześć! 

To znowu ja (któż by inny! :p). Jestem tu dziś z recenzją niesamowitego mikołajkowego prezentu! Naprawdę jest co chwalić! Zapraszam! 

Autor: Cecelia Ahern.

Wydawnictwo: Akurat.

Strony: 512.

Rosie i Alex od dzieciństwa są nierozłączni. Życie zadaje im jednak okrutny cios: rodzice Alexa przenoszą się z Irlandii do Ameryki i chłopiec oczywiście jedzie tam razem z nimi. Czy magiczny związek dwojga młodych ludzi przetrwa lata i tysiące kilometrów rozłąki? Czy wielka przyjaźń przerodziłaby się w coś silniejszego, gdyby okoliczności ułożyły się inaczej? Jeżeli los da im jeszcze jedną szansę, czy Rosie i Alex znajdą w sobie dość odwagi, żeby spróbować się o tym przekonać?

Poruszająca, ciekawa, życiowa, mądra, piękna, zabawna. Mam jeszcze wymieniać? Tak, przyznaję ze szczerą przyjemnością, że "Love, Rosie" podbiło moje serce. Wpadło do niego po kilku pierwszych stronach i go nie opuszcza - nie zanosi się na to także w przyszłości. Jak to się stało, że ta historia tak mną zawładnęła? Przeczytajcie. 

Nawet nie wiem od czego zacząć. Na sam początek chciałabym wypisać wyrazy uznania dla wspaniałej pisarki - to była pierwsza jej książka, którą przeczytałam, i zdecydowanie mnie ona zachęciła do pani Ahern. Ta kobieta naprawdę zna się na rzeczy - napisała coś konkretnego i chwała jej za to. Ahern przedstawiła nam wspaniałą historię napisaną z humorem, dawką wzruszeń, historię obrazującą prawdziwe życie. 

Bohaterowie mnie nie zawiedli. Żywiołowo przedstawione, nie płaskie, z ciekawymi osobowościami. Urzekła mnie słodka i szalona na początku młodą Rosie, która następnie zmieniła się w dorosłą, znającą ciężar życia matką. Kim bym była gdybym nie zakochała się w uroczym Aleksie i jego charakterystycznym bycia sobą. Postacie grały w książce kluczową rolę i to dzięki nim w dużej mierze jest to świetna historia. 

Muszę oczywiście napisać coś o tym jak napisana była publikacja. Oczywiście nie ma mowy o tym, bym opisała jakoś dialogi, ponieważ cała książka była opisana w listach, e-mileach i sms-ach. To naprawdę mi się spodobało - co mnie trochę zaskoczyło - i zdecydowanie pomogło mi szybko ją przeczytać. Jeśli chodzi o treść - jest na wysokim poziomie. "Love, Rosie" czyta się szybko, akcja ciągle się toczy, zaciekawia nas kolejnymi przygodami Rosie i Aleksa. Pragniemy więcej i więcej. Ciągle więcej. Aż książka się kończy i nie możemy uwierzyć, że już nic więcej nie ma. Jest to tytuł zdecydowanie przyprawiający czytelnika o dreszcze, łzy i częste wybuchy śmiechu. Ja tak bardzo wciągnęłam się w powieść, że po prostu nie mogłam przestać czytać. W rezultacie skończyłam ją w dwa dni. 

Zdecydowanie spodobało mi się rozciągnięcie czasu akcji w tak długich ramach czasowych. Nie zdradzę jak długo trwały wydarzenia zawarte w książce, ale musiałam o tym wspomnieć, ponieważ wydaje mi się to dość istotne i naprawdę mi się to spodobało. Pomysł autorki rozbił mnie totalnie - napisała to cudownie.

Cóż jeszcze mogę dodać? Oprócz kolejnych przymiotników opisujących wspaniałość publikacji, nie przychodzi mi nic na myśl. Na początku, od razu po przeczytaniu, w głowie kłębiło mi się tysiąc myśli - na moje nieszczęście prawie wszystko wyparowało... Jednak coś tu napisałam i teraz myślę, że moim ostatnim zadaniem jest gorące polecenie tej książki, a wręcz wmuszenie wam jej, ponieważ jest wspaniała i musicie ją przeczytać! Wszyscy! To jest naprawdę cudo. 

Moja ocena: 6/6.

_______________

Jako, że okładka "Love, Rosie" jest jedną z trzech filmowych okładek, które mi się podobają, bierze ona udział w wyzwaniu OkładkoweLove (więcej informacji po kliknięciu w banerek po prawej stronie bloga -->)

W poczekalni recenzja "Czasu żniw" Samanthy Shannon. Myślę, że dodam ją po świętach, ponieważ wcześniej raczej nie dam rady. 

W związku z tym chciałabym wszystkim życzyć wesołych, pięknych, rodzinnych świąt Bożego Narodzenia, wielu prezentów pod zieloną choinką, aby spełniły się wasze wszystkie marzenia (również te książkowe :p) oraz szczęśliwego Nowego Roku!

Do następnego, Marta! :*