Dzień dobry!
Dziś kolejna recenzja! Tym razem książki, która zachwyciła mnie, wciągnęła do swojego świata i po zakończeniu zostawiła ze łzą w oku! Przed Wami "Pax" Sary Pennypacker.
Autor: Sara Pennypacker.
Wydawnictwo: IUVI.
Strony: 289.
Odkąd Peter uratował osieroconego liska, on i Pax byli nierozłączni.
Pewnego dnia dzieje się jednak coś, czego Peter nigdy by się nie
spodziewał: jego ojciec idzie do wojska i chłopiec musi się
przeprowadzić do dziadka, którego słabo zna i raczej nie lubi (ze
wzajemnością) – a lisa wypuścić do lasu. Jednak już pierwszej nocy Peter wymyka się z domu dziadka i wyrusza do
swojego, oddalonego o 500 kilometrów, gdzie ma nadzieję zastać Paxa. Lis w tym czasie musi się nauczyć, jak przetrwać w dzikim lesie, i na
nowo odkryć świat ludzi i zwierząt. Nigdy jednak nie traci nadziei, że
jego chłopiec po niego wróci.
Czy dwunastolatek dotrze sam do domu? I czy odnajdzie tam Paxa?
Usłyszałam o "Paxie" na długo przed premierą. Z początku historia tylko trochę mnie zainteresowała. Po jakimś czasie znów natknęłam się na tę książkę i od razu chciałam ją przeczytać. Z jednej strony dziwiłam się, że jest zakwalifikowana do kategorii dla dzieci, ale cóż. Zaczęłam czytać i... przepadłam! Cudowność - gdybym miał ją opisać jednym słowem. A co było cudowne tak dokładnie?
Styl jakim popisała się pani Pennypacker jest świetny! Pisze w świeży, przystępny sposób. Co bardzo ważne - nie nuży czytelnika, mimo, że sporą część książki zajmują opisy. Całość jest okraszona niesamowicie dużą dawką skrajnie różnych emocji - podczas czytania można płakać ze smutku, ale i ze śmiechu. Można się złościć, a i wpaść w zadumę. Widać, że autorka postawiła mocny nacisk na emocje i uczucia czytelnika. Tak samo dobrze odwzorowuje przeżycia bohaterów. To wszystko upiększone jest fantastycznymi, minimalistycznymi ilustracjami, które same w sobie wiele przekazują.
Książka przedstawia piękną historię, która od początku angażuje czytelnika. Zawiera ona w sobie sporo motywów i wątków ukazanych w prosty, ale nie banalny sposób. Mnie najbardziej przypadł do gustu motyw drogi, ale i opis więzi pomiędzy lisem i chłopcem. Wielu może uznać to za nudne, ale na kartach całej książki ukazana jest wędrówka chłopca oraz lisa, poszukujących siebie na wzajem. Ale w ten sposób najlepiej mogła zostać przekazana więź jaka ich połączyła. Myślę, że jednym z celów książki było opisanie relacji człowiek - zwierzę, która często jest mocniejsza, bardziej szczera i prawdziwa niż ta na linii człowiek - człowiek. A to wszystko opisane w taki sposób, iż czytelnik w każdym wieku zrozumie istotę poruszonego tematu.
Kolejną ważną częścią jest ukazanie zła, jakie wyrządza człowiek oraz wojna. Przedstawienie tego oczami małego dziecka, ale i zwierzęcia musiało być dosyć ciężkim zadaniem, ale autorka sobie z nim poradziła. Czytanie o tym jak lis opisuje i nazywa czynności i rzeczy, które widzi są poruszające i wstrząsające. Przy opisie chłopca można zauważyć jak dojrzewa, poprzez to co się dzieje i czego się dowiaduje.
Bohaterowie w "Paxie" to przyjemny i długi temat! Zacznę od postaci chłopca, która jest szczera, silna i ludzka. Odwzorowuje ludzkie pragnienie miłości, poczucia bezpieczeństwa i bliskości. Jest to przykład, który ukazuje walkę, którą czasem toczą ludzie, by nie utracić tych, na których najbardziej nam zależy. W jego poczynaniach można odnaleźć samego siebie. Kolejny z bohaterów, który zasługuje na nie mniej uwagi - jeśli nie większość - to oczywiście lis, Pax. Cały świat, wydarzenia i uczucia ukazane z perspektywy zwierzęcia to coś niesamowitego. Wiadomym jest, iż nikt z nas nie dowie się jak naprawdę odbierany jest świat przez zwierzęta, ale tutaj autorka przedstawiła to w taki sposób, iż jestem w stanie uwierzyć jej we wszystko co napisała. Ciekawa, niezwykle ważna i pięknie zarysowana, a mimo to postać drugoplanowa, czyli Vola, to dla mnie kolejny duży plus książki. Jak na postać, która nie grała tutaj głównej roli i tak była bardzo ważną częścią historii. Autorka idealnie wymierzyła granicę, której nie przekroczyła.
W temacie postaci trzeba także wspomnieć o relacjach, które także są tutaj mocno akcentowane i wydaje się, iż niezbędne. Każda z nich właściwie dotyczy chłopca, ale łączy go z najważniejszymi postaciami. Relacje chłopca z lisem, ojcem oraz Volą są subtelnie, ale bardzo wyraziście zarysowane. Nie odwracają uwagi od głównego toru wydarzeń, są tłem, bez którego książka byłaby nudna, bezuczuciowa, zwykła.
Jest to historia, która otwiera oczy i na pewno nie jest skierowana tylko dla najmłodszych. Jest piękna, ponadczasowa, subtelna, szczera i bardzo wzruszająca. Mogłabym mówić o niej godzinami. Mogłabym godzinami ją analizować, ale nie znalazłabym żadnych słabych stron. Mam nadzieję, że to co napisałam zachęciło Was do sięgnięcia po tę pozycję, bo naprawdę warto!
Moja ocena: 6/6. <3
________________
________________
Do następnego, Marta! :)
Czy dwunastolatek dotrze sam do domu? I czy odnajdzie tam Paxa?
Usłyszałam o "Paxie" na długo przed premierą. Z początku historia tylko trochę mnie zainteresowała. Po jakimś czasie znów natknęłam się na tę książkę i od razu chciałam ją przeczytać. Z jednej strony dziwiłam się, że jest zakwalifikowana do kategorii dla dzieci, ale cóż. Zaczęłam czytać i... przepadłam! Cudowność - gdybym miał ją opisać jednym słowem. A co było cudowne tak dokładnie?
Styl jakim popisała się pani Pennypacker jest świetny! Pisze w świeży, przystępny sposób. Co bardzo ważne - nie nuży czytelnika, mimo, że sporą część książki zajmują opisy. Całość jest okraszona niesamowicie dużą dawką skrajnie różnych emocji - podczas czytania można płakać ze smutku, ale i ze śmiechu. Można się złościć, a i wpaść w zadumę. Widać, że autorka postawiła mocny nacisk na emocje i uczucia czytelnika. Tak samo dobrze odwzorowuje przeżycia bohaterów. To wszystko upiększone jest fantastycznymi, minimalistycznymi ilustracjami, które same w sobie wiele przekazują.
Książka przedstawia piękną historię, która od początku angażuje czytelnika. Zawiera ona w sobie sporo motywów i wątków ukazanych w prosty, ale nie banalny sposób. Mnie najbardziej przypadł do gustu motyw drogi, ale i opis więzi pomiędzy lisem i chłopcem. Wielu może uznać to za nudne, ale na kartach całej książki ukazana jest wędrówka chłopca oraz lisa, poszukujących siebie na wzajem. Ale w ten sposób najlepiej mogła zostać przekazana więź jaka ich połączyła. Myślę, że jednym z celów książki było opisanie relacji człowiek - zwierzę, która często jest mocniejsza, bardziej szczera i prawdziwa niż ta na linii człowiek - człowiek. A to wszystko opisane w taki sposób, iż czytelnik w każdym wieku zrozumie istotę poruszonego tematu.
Kolejną ważną częścią jest ukazanie zła, jakie wyrządza człowiek oraz wojna. Przedstawienie tego oczami małego dziecka, ale i zwierzęcia musiało być dosyć ciężkim zadaniem, ale autorka sobie z nim poradziła. Czytanie o tym jak lis opisuje i nazywa czynności i rzeczy, które widzi są poruszające i wstrząsające. Przy opisie chłopca można zauważyć jak dojrzewa, poprzez to co się dzieje i czego się dowiaduje.
Bohaterowie w "Paxie" to przyjemny i długi temat! Zacznę od postaci chłopca, która jest szczera, silna i ludzka. Odwzorowuje ludzkie pragnienie miłości, poczucia bezpieczeństwa i bliskości. Jest to przykład, który ukazuje walkę, którą czasem toczą ludzie, by nie utracić tych, na których najbardziej nam zależy. W jego poczynaniach można odnaleźć samego siebie. Kolejny z bohaterów, który zasługuje na nie mniej uwagi - jeśli nie większość - to oczywiście lis, Pax. Cały świat, wydarzenia i uczucia ukazane z perspektywy zwierzęcia to coś niesamowitego. Wiadomym jest, iż nikt z nas nie dowie się jak naprawdę odbierany jest świat przez zwierzęta, ale tutaj autorka przedstawiła to w taki sposób, iż jestem w stanie uwierzyć jej we wszystko co napisała. Ciekawa, niezwykle ważna i pięknie zarysowana, a mimo to postać drugoplanowa, czyli Vola, to dla mnie kolejny duży plus książki. Jak na postać, która nie grała tutaj głównej roli i tak była bardzo ważną częścią historii. Autorka idealnie wymierzyła granicę, której nie przekroczyła.
W temacie postaci trzeba także wspomnieć o relacjach, które także są tutaj mocno akcentowane i wydaje się, iż niezbędne. Każda z nich właściwie dotyczy chłopca, ale łączy go z najważniejszymi postaciami. Relacje chłopca z lisem, ojcem oraz Volą są subtelnie, ale bardzo wyraziście zarysowane. Nie odwracają uwagi od głównego toru wydarzeń, są tłem, bez którego książka byłaby nudna, bezuczuciowa, zwykła.
Jest to historia, która otwiera oczy i na pewno nie jest skierowana tylko dla najmłodszych. Jest piękna, ponadczasowa, subtelna, szczera i bardzo wzruszająca. Mogłabym mówić o niej godzinami. Mogłabym godzinami ją analizować, ale nie znalazłabym żadnych słabych stron. Mam nadzieję, że to co napisałam zachęciło Was do sięgnięcia po tę pozycję, bo naprawdę warto!
Moja ocena: 6/6. <3
________________
Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu IUVI! :)
________________
Do następnego, Marta! :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz